Na wszystkich ulicach miast, chodzą parami marzenia
Tłoczą się na przystankach, w poczekalniach, wszystkich dworcach
Wędrują ciemnymi ścieżkami, po omacku, cicho
I wchodzą przez okno do śpiącego pokoju
Do ucha szepczą, pochłaniane oddechem
Z uderzeniem serca rozchodzą się po ciele
Śpiąc, odchodzimy ze swymi szczęściami
Na równiny wieczyste pokryte już kurzem
Na wszystkich ulicach miast czai się
Wybawienie
To coś nie jest dla ludzi...
Nikt nie wie, dlaczego,
I nikt nie wie, jak długo.
Po co nasłuchujesz głosu serca,
skoro już dawno zamilkło?
Wciąż myślisz o kobiecie,
Całym dniem, nocą
z każdą chwilą jesteś samotny.
Umierając tysiąckrotnie
nigdy nie będziesz wiedział, co zrobić.
Czas, w którym miałeś 16 lat
dawno już minął.
I choć starałbyś się ciągle,
Nic nie jest w stanie powrócić.
Jestem tu, stoję ciągle sam,
Jestem tu, szukam cię...
Odejdę, pójdę przed siebie.
Odejdę, odwróć się!
Spacerując do piekielnych bram,
Droga staje się wolniejsza.
Potem czuję wielką pustkę
i próbuje zapełnić ją tobą.
Ty przeciekasz mi przez palce
upadam, jestem pokonany.
Piekło szuka swego bohatera,
Szuka swej maskotki.
Pochwycony, staczam się w dolinę,
wszystko zostało stracone.
Ty płaczesz teraz ciągle,
Nie rób tego proszę,
łzy wygaszą ogień...
Jestem tu, stoję ciągle sam,
Jestem tu, szukam cię...
Odejdę, pójdę przed siebie.
Odejdę, odwróć się!
Po tym jak już spadłem,
rozpoczynam rewolucję!
Diabelskim tańcem zaklinam,
Spróbuj także i ty.
A potem zdychaj, tak jest nakazane,
po tańcu muzyka milknie.
Pewnego dnia, wieczorem
Żałowała tego zła,
co zagościł w jej głowie
niczym oddech świeżego powietrza.
I pali codziennie, bo pamięta wciąż
co powiedziała.
A co ona kurwa powiedziała?
Jestem tu, stoję ciągle sam,
Jestem tu, szukam cię...
Odejdę, pójdę przed siebie.
Odejdę, odwróć się!
Odejdę, odwróć się!
Po co żyć na tym pojebanym świecie... Coraz częściej odczuwam brak siebie w otaczającej rzeczywistości. Kurwa... Żyjesz, umierasz, a po drodze tyle wszystkiego, niepotrzebnego... Nie szukajcie w tym sensu, bo i tak mnie nie zrozumiecie.
"Żyć jeste nie zdrowo. Kto żyje umiera." -Stanisław Jerzy Lec-
Pamiętasz jak siedzieliśmy na skale przypominającej tron? Mówiłaś, że to tron Boga i spytałaś, dlaczego się nie modlę? Dziwne, bo ty też tego nie robiłaś. Nie wiem, co ci wtedy odpowiedziałem, bo zaraz spytałaś o przeznaczenie. Nie wiedziałem wtedy, czym ono może być dla mnie, dla nas. Dziś nie wierzę w coś takiego. A jeśli istnieje jakieś przeznaczenie to jest bardzo niesprawiedliwe i bardzo często oszukuje.
Kiedy długo nie mogę zasnąć, wędruję myślami do chwil, o których nie chciałbym nigdy zapomnieć. Nie jest ich za dużo, ale to bardzo przyjemne tak powspominać. W długą, ciemną noc jestem samotny tak, jak na tamtej ulicy. Lubię noc, ciemność. Jeśli potrafimy się do niej przystosować, zostajemy anonimowi, możemy śnić na jawie, bez obawy, że ktoś nam przeszkodzi. W takie noce dzieją się bardzo różne rzeczy. Widzi się znacznie więcej niż zazwyczaj podczas normalnego dnia. Można posłuchać ciszy, jeśli ją da się słyszeć. Czasem słychać jej kroki, kiedy skrada się i nadepnie na patyk, który pod ciężarem wszystkich trosk pęka i wydaje z siebie straszliwy jęk, jak gdyby chciał się użalić nad sobą.
Gdy ostatnio odprowadziłem cię do domu, przed drzwiami chciałem ci coś powiedzieć, jednak zadławiłem się własnymi słowami. Dziś chyba jest już na to za późno, nie zdążę ci tego powiedzieć, bardzo tego żałuję. Nie mogę sobie tego wybaczyć.
-Proszę się nie ruszać karetka już jedzie. Niech pan otworzy oczy! Słyszy mnie pan?!
-Ona nie zdąży tak, jak ja nie zdążyłem powiedzieć ci tego, czego tak bardzo pragnąłem. Wszystkie te chwile, rozmowy, milczenia, proszę wspomnij czasem, niech nie zostaną na tej mokrej ulicy.
-Godzina zgonu: 00.00
Nie wiem, dlaczego zamieściłem to drugi raz... Dobra, wiem... kurwa!